De keuze voor de hoofdvorm is ingegeven door situatieve aspecten, het idee van het ‘schip’ en de opvatting over kerkgang als ontmoeting in beslotenheid. De van buiten waargenomen geslotenheid lost in het interieur op doordat in de kerkzaal vloer, plafond en wanden van elkaar zijn losgekoppeld. Het daglicht stroomt via onzichtbare ramen op de dakrand binnen als strijklicht langs de wanden.
Zonlicht weerkaatst ook op het water en komt dan via een glazen strook in de vloer van onderaf de ruimte binnen. Als het water kabbelt, kabbelt ook het licht. In de gevelwand achter het altaar wordt, enigszins terzijde gericht naar de Nieuwe Tiendweg, een groot kruis uitgespaard en bezet met kleurig glas-in-lood met kunstverlichting. De foyer is heel open naar het water op het zuiden.. Een klokkentoren in de vorm van een parabolische boog fungeert tevens als toegangspoort.
